Είναι δύσκολο να νιώθουμε γοητευτικοί όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα με το χαμόγελό μας. Τα αποτετριμένα ή τερηδονισμένα δόντια ή οι ελλείψεις δοντιών μπορούν να μειώσουν την αυτοπεποίθηση μας. Ευτυχώς η σύγχρονη οδοντιατρική μπορεί να αποκαταστήσει το χαμόγελό μας με στεφάνες (θήκες) και άλλες προσθετικές αποκαταστάσεις.
Όταν μεγάλη ποσότητα οδοντικής ουσίας έχει χαθεί εξαιτίας τερηδόνας ή τραυματισμού, μια στεφάνη συνήθως είναι η καλύτερη επιλογή. Για να γίνει εφικτή η τοποθέτηση της στεφάνης, ο οδοντίατρος τροχίζει περιφερικά το εναπομένον δόντι. Η στεφάνη, γνωστή και ως θήκη, έρχεται να καλύψει σε όλο του το ορατό μέρος το τροχισμένο δόντι και να υποκαταστήσει το μέγεθος και τη μορφολογία του.
Οι στεφάνες τροποποιούν και αποκαθιστούν τα κατεστραμμένα δόντια, επιτρέποντας την ορθή λειτουργία τους και την αισθητική προσομοίωση με το φυσικό φραγμό.
Τα στάδια τοποθέτησης μιας στεφάνης είναι:
Σε περίπτωση που δεν είναι εφικτή η μακροβιότητα της αποκατάστασης ενός δοντιού, προχωρούμε είτε στη λύση της αντικατάστασής του με ένα εμφύτευμα είτε στην τοποθέτηση μιας γέφυρας.
Η γέφυρα αξιοποιεί τα παρακείμενα δόντια ως στηρίγματα, όπου τοποθετούνται στεφάνες και στο ενδιάμεσο κενό τοποθετείται μια ακόμα στεφάνη, γεφυρώνοντας όπως μια κανονική γέφυρα σε ένα ποτάμι. Η ίδια αρχή ακολουθείται όταν λείπουν περισσότερα δόντια και κατασκευάζονται πιο εκτεταμένες γέφυρες.
Υπάρχουν αρκετοί τύποι γεφυρών και όλες έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, που χρειάζεται να συζητηθούν με τον οδοντίατρο.
Οποιαδήποτε προσθετική αποκατάσταση πρέπει να ενσωματώνεται στη φυσική οδοντοφυΐα και να μας κάνει να νιώθουμε άνετα. Απαιτείται η ίδια φροντίδα με τα φυσικά δόντια. Το καθημερινό βούρτσισμα, σύμφωνα με της οδηγίες του ιατρού, μειώνει την ανάπτυξη μικροβιακής πλάκας βοηθώντας στην μακροβιότητα ενός λαμπερού χαμόγελου.
